Martyna nie zauważyła, jak przypadkowo zasnęła w pociągu. We śnie zobaczyła matkę, która oddalała się od niej gdzieś wzdłuż pola rzepaku. Matka cały czas oglądała się za siebie i machała ręką do córki, a ona ostatkiem sił próbowała ją dogonić, ale cały czas wpadała na szklaną ścianę.
We śnie Martyna zobaczyła, jak z każdą sekundą zwiększa się odległość między nią a matką, po czym mama obejrzała się po raz ostatni i posłała jej pożegnalny machnięcie ręką.
– Halo!
– Tak?
– Coś się stało? Krzyczałeś przez sen!
– Przepraszam!
– Żebyś nie przegapiła swojego przystanku.
– Och, faktycznie, jestem Ci bardzo wdzięczna!
-Właśnie zauważyłem, że zawsze wysiadamy na tym samym przystanku.
Martyna podziękowała mężczyźnie i razem opuścili pociąg. Było jej trochę przykro, że idzie w odwrotną stronę niż mężczyzna. Po śmierci matki, wraz z ojcem przeprowadzili się do mieszkania w mieście. Ojciec ciężko przeżył śmierć żony, ale rok później sprowadził do domu swoją nową ukochaną.
Żona ojca była o dwa lata starsza od Martyny. Ojciec bardzo się zmienił, a młoda żona manipulowała nimi tak, jak chciała. Szczerze mówiąc, żona nie lubiła swojej pasierbicy, Martyna przeszkadzała jej, natomiast ojciec nigdy nie oszczędzał na córce, ponieważ chciał, aby zawsze miała wszystko, czego potrzebowała.
Taki stan rzeczy nie odpowiadał Monice, ponieważ wierzyła, że pieniądze, które jej mąż wydał na córkę, mogą należeć do niej. Z każdym dniem Martynie było coraz trudniej przebywać pod jednym dachem z żoną ojca, dlatego zdecydowała, że przeprowadzi się na wieś.
Decyzja córki zaskoczyła ojca, ale udało jej się go przekonać, że tak będzie lepiej dla wszystkich. Teraz dziewczyna musiała wstać bardzo wcześnie, aby zdążyć do pracy na czas. Nie spała całymi nocami, dlatego czasami mogła zdrzemnąć się w pociągu, ale nie to ją martwiło…
Lubiła mieszkać na wsi, dom był przytulny i miał duży ogód. Jednak ze stacji do wioski musiała przedostać się przez las. Latem nie było problemu, ale wraz z nadejściem jesieni dni stawały się coraz krótsze, więc bała się chodzić po lesie po ciemku.
„Chciałabym zaoszczędzić na samochód, wtedy życie byłoby łatwiejsze!”
Mogła poprosić ojca o brakującą kwotę, ale nie chciała tego robić. Postanowiła, że jeszcze przez jakiś czas będzie cierpliwa, żeby nie rozgniewać macochy. Wysiadła z pociągu i spojrzała nieufnie na ciemniejący las przed sobą.
– Cierpliwości, jeszcze trochę i będziesz miała niebawem samochód! – Powiedziała sobie dziewczyna.
Dziewczyna pocieszała się najlepiej, jak potrafiła, przedzierając się przez drzewa. Nagle zauważyła, że ktoś za nią idzie. Rozejrzała się i zobaczyła chłopca z psem.
– Bardzo mnie przestraszyłeś.
– Nie chciałem, przepraszam. Chciałem iść na skróty na wieś. Jestem Roman, a to jest Wulkan, mój pies.
– Jestem Martyna. Dlaczego chodzisz sam tak późno?
– Wracałem z miasta, mieszkamy tu na wsi. Moja mama była chora i musiałem kupić jej lekarstwo.
Martyna i chłopiec szybko dotarli do wioski, szło im się razem bardzo dobrze.
– Nie boisz się taka sam chodzić?
– Ja nie idę sam, z Wulkanem nie boimy się razem. Mieszkam w tym domu tam, tam gdzie okno jest oświetlone.
– Dzięki tobie i Wulkanowi za to, że mogłam iść z wami, mniej się bałam!
Martynka pożegnała się z towarzyszami podróży i pobiegła do domu. Następnego ranka poszła do Romana, aby dowiedzieć się, czy on i jej matka potrzebują pomocy. Matka bardzo przyjaźnie przywitała Martynę i zaprosiła ją na herbatę. Powiedziała Martynie, że jej mąż znalazł sobie młodszą żonę, a ona i jej syn zostali wyrzuceni na ulicę.
Z czasem kobieta i Martyna stały się najlepszymi przyjaciółkami i często się odwiedzały. Pewnego wieczoru Martyna wracała z pracy i zobaczyła w pobliżu domu postać swojego ojca.
– Tato, dlaczego mi nie powiedziałeś, że przyjedziesz? Czy coś ci się stało? Drżysz, zimno dzisiaj! Chodź do domu, zrobię gorącą herbatę, a potem wszystko mi opowiesz!
Dziewczyna domyśliła się, że chodzi o Monikę, jej macochę.
– Wstydzę się nawet o tym powiedzieć: wróciłem do domu, a Monika była w nim ze swoją przyjaciółką i powiedziała do mnie: ” Myślałeś, że mogłabym zakochać się w starym człowieku? Naiwny jesteś! Tyle sił kosztowało mnie przeżycie twojej córki, a z tobą zrobię to bez żadnych problemów!”
– W tym momencie nie mogłem się powstrzymać, a potem po prostu wyszedłem. Chce zabrać mi mieszkanie, nie wie, że zapisałem to na ciebie.
– Po co?
– Jesteś moją jedyną córką. Kiedy poznałem Monikę, trochę zwariowałem, ale nie przestałem myśleć o Twojej przyszłości. Jednak nie mogłem się pogodzić z tym, że odeszłaś z jej powodu.
– Tato, cieszę się, że rozumiesz, kim ona jest. Mam cudowną koleżankę, chciałbym ci ją przedstawić.
– Kochanie, za wcześnie na nowe związki, teraz muszę odejść od Moniki!
Martyna uśmiechnęła się i pomyślała, że na pewno pomoże ojcu stać się szczęśliwym!
