Klaudia, moja starsza siostra, zajmuje stanowisko prezeski w jednej ze spółek Skarbu Państwa. Jej pozycja pozwala na życie na wysokim poziomie – ma własne mieszkanie kupione za gotówkę. Nie odwróciła się od rodziny i często pomaga finansowo rodzicom i mnie.
Niestety nie ma szczęścia w miłości. Jej mąż wydawał się bardzo dojrzałym człowiekiem, pełnym ciepła i uczuć do mojej siostry. Cieszyłem się, że znalazła człowieka, przy którym może czuć się bezpieczna. Jednak kiedyś opowiedziała mi, że w towarzystwie, jej mąż, udaje dobrego człowieka, a w domu robi jej piekło. Znając jego charakter, mimo wszystko postanowiła za niego wyjść.
Kilka miesięcy po ślubie, Klaudia zadzwoniła do mnie i poprosiła o radę – rozważali zakup apartamentu w centrum miasta. Jej mąż chciał mieszkać w większym lokum, bliżej swojej pracy, ale nie mieli wystarczająco dużo gotówki i musieliby rozważyć zaciągnięcie kredytu. Mąż mojej siostry zarabiał niewielkie pieniądze, więc kredyt obciążałby głównie jej wpływy. Udzieliłem jej rady zgodnie z moimi przekonaniami. Tydzień później podpisywali umowę kredytową, a końcem miesiąca zajmowali się odświeżaniem nowego mieszkania.
Po pół roku Klaudia znów zadzwoniła i poprosiła, żebym ją przyjął do siebie na kilka dni, dopóki czegoś nie przemyśli. Nie pytając o nic, od razu się zgodziłem. Okazało się, że pokłóciła się z mężem o pieniądze na spłatę rat kredytu – przyjechała jej teściowa i zaczęła temat zarobków, obudziła kompleksy w głowie własnego syna, który po jej wyjeździe wziął sobie za cel spłatę kredytu z własnej wypłaty. Oczywiście nie było to w zasięgu jego możliwości i ubzdurał sobie, że Klaudia, która do tej pory spłacała kredyt z własnej pensji, chce zatrzymać mieszkanie dla siebie. Nie dał sobie wytłumaczyć, że zapisy aktu notarialnego chronią tak samo jego, jak i ją, ani, że Klaudia nie ma zamiaru go oszukać. Finalnie para pokłóciła się i moja siostra nie wie czy chce dalej dzielić życie z osobą, która jej nie ufa.
